Türk hukukunda sözleşmeler bakımından kişilerin irade serbestîsi ilkesi hakim olmakla birlikte, konut veya işyeri olarak gayrimenkullerin kiralanmasına ilişkin sözleşmelerin de "kamusal" bir yönü olduğu kabul edilmiş ve kanun koyucu tarafından "devlet tarafından düzenlenmesi gereken bir sorun" olarak görülmüştür. Bu nedenle, ev sahibi-kiracı arasında imzalanan kira sözleşmelerinde belirlenecek hükümlere kanun koyucu müdahale ederek kiracı “zayıf taraf” olarak görülmüş ve kiracı lehine "tarafların iradelerine" sınırlamalar getirilmiştir.

Türk hukukunda sözleşmeler bakımından kişilerin irade serbestîsi ilkesi hakim olmakla birlikte, konut veya işyeri olarak gayrimenkullerin kiralanmasına ilişkin sözleşmelerin de "kamusal" bir yönü olduğu kabul edilmiş ve kanun koyucu tarafından "devlet tarafından düzenlenmesi gereken bir sorun" olarak görülmüştür. Bu nedenle, ev sahibi-kiracı arasında imzalanan kira sözleşmelerinde belirlenecek hükümlere kanun koyucu müdahale ederek kiracı “zayıf taraf” olarak görülmüş ve kiracı lehine "tarafların iradelerine" sınırlamalar getirilmiştir.

Türk hukukunda sözleşmeler bakımından kişilerin irade serbestîsi ilkesi hakim olmakla birlikte, konut veya işyeri olarak gayrimenkullerin kiralanmasına ilişkin sözleşmelerin de "kamusal" bir yönü olduğu kabul edilmiş ve kanun koyucu tarafından "devlet tarafından düzenlenmesi gereken bir sorun" olarak görülmüştür. Bu nedenle, ev sahibi-kiracı arasında imzalanan kira sözleşmelerinde belirlenecek hükümlere kanun koyucu müdahale ederek kiracı “zayıf taraf” olarak görülmüş ve kiracı lehine "tarafların iradelerine" sınırlamalar getirilmiştir.